Deepa en vrijwilligster Maria sloegen de handen in elkaar om enkele eenzame bewoners meer perspectief te bieden. Mét tastbaar resultaat na slechts enkele weken. Een mooi voorbeeld hoe vrijwilligerswerking de klassieke hulpverlening kan versterken én aanvullen.
Aan WZC Passionisten zijn 49 erkende assistentiewoningen verbonden. Als woonassistente en centrumleider van het lokaal dienstencentrum draagt Deepa zorg voor de bewoners. “Ons team laat mensen op een laagdrempelige manier met elkaar verbinden, door bijvoorbeeld activiteiten te organiseren waaraan ook bewoners uit de assistentiewoningen kunnen deelnemen. Het gaat dan om infosessies, wandelingen, rummikub, enzovoort. Zo is er een breihoekje van een aantal vrouwen die intussen echte vriendinnen zijn geworden. Ik merkte echter dat een aantal mensen uit de assistentiewoningen nooit deelnamen aan activiteiten en zich opsloten. Dat wilde ik uitzoeken, want ik wil dat iedereen zich hier thuis voelt en een zinvol leven kan leiden.”
“Uit een bevraging bleek dat sommige mensen gewoon graag alleen zijn. Bij anderen was er wel degelijk sprake van eenzaamheid. Ze wilden wel deelnemen aan activiteiten, maar konden dat niet meer of ze voelden zich geremd. Daardoor kwamen ze niet meer naar buiten en zaten ze letterlijk opgesloten in hun woning.”
Drempels verlagen
“Zo is er het verhaal van K, die altijd graag en veel gekaart heeft. Hij kwam echter niet opdagen bij de kaartactiviteiten. Bleek dat hij dat kaarten gewoonweg niet meer kón door gezichts- en gehoorproblemen. Het is heel confronterend om te ervaren hoe je achteruitgaat. Het voelt dan aan alsof je niks meer kan.”
“Vanuit ons team proberen we alle bewoners te betrekken,” zegt Deepa, “Maar dat lukte niet bij iedereen. Voor sommigen is het een te grote drempel om hulp te aanvaarden van een hulpverlener.”
“Net daarom kwam ik als vrijwilliger als geroepen,” zegt Maria. “Naar mij als vrijwilliger is er meer openheid, omdat ik vrijwillig met hen een praatje kom slaan. Eerst was er wel terughoudendheid, maar beetje bij beetje voelde ik het vertrouwen groeien. E is bijvoorbeeld een heel gesloten persoon, maar intussen heeft ze me al tekeningen laten zien van vroeger.”
“Ook bij K ging het in eerste instantie over koetjes en kalfjes, maar na een aantal gesprekken ontdekten we samen een andere passie waar hij wél nog van kan genieten: zijn voorliefde voor jazzmuziek. Ik bracht een CD mee die ik nog had liggen, en zo ging de bal aan het rollen,” zegt Maria.
“Die informatie van Maria inspireert mij dan om bepaalde activiteiten te organiseren,” zegt Deepa enthousiast. “In dit geval weet ik dat ik eens iets rond muziek moet doen. Na bepaalde activiteiten merk je kleine dingen op, je ziet dat die persoon begint op te leven. Het is een laagdrempelige aanpak die echt wérkt. Bijvoorbeeld samen in de tuin werken klinkt heel banaal, maar op die manier voelen de bewoners hoe ze nog een bijdrage kunnen leveren en voldoening halen uit het leven.”
Meer dan gezelschap
Deepa verduidelijkt: “Het is niet de bedoeling dat Maria beschikbaar is als gezelschap voor bewoners die graag eens samen met iemand koffie gaan drinken. Zij gaat met een specifiek doel aan de slag, om het verschil te kunnen maken voor vier à vijf mensen die in sociaal isolement leven. Dankzij haar ervaring en persoonlijkheid heeft ze voeling met de leefwereld van deze mensen. Maria fungeert eigenlijk als mijn voelsprieten.”
“En zo zijn wij een ideale tandem,” vult Maria aan. “Want dankzij de info van Deepa kan ik reacties van bewoners beter plaatsen. We vullen elkaar perfect aan: met de voorkennis die ik via Deepa heb, kan ik beter connecteren met de bewoners. Zo bouw ik een band op met hen, waardoor Deepa kan inspelen op de noden die er leven.”
Deepa besluit: “Met die 1-op-1 werking hebben we op enkele weken tijd al echt een verschil kunnen maken. Ik ben oprecht trots op wat we hier als team al bereikt hebben.”
Nota: de namen van de bewoners zijn aangepast wegens privacyredenen.